هیچ چیز بر صحت انسان بیشتر از آن صدمه نمی زند
که غذا بر روی غذا تناول نماید.
“ابن سینا“
حقیقت را از زبان سه گروه می توان شنید
عارفان ، سالکان ، عاشقان
بهترین ورزش در هر سن و سال ، راه رفتن است
“بو علی سینا“
نیک بخت ترین مردم کسی است که
کردار را به سخاوت بیاراید و گفتار به راستی
هر کس عادت کند که به هر دلیل هر حرفی را باور کند
از صورت انسانی خارج می شود.
تعصب در دانش و فلسفه مانند هر تعصب دیگر نشانه خامی و بی مایگی است
و همیشه به زیان حقیقت تمام می شود.
“ابو علی سینا“
انسان ، هر زمان از پیشامد آینده درباره ی خود اندیشید و از آن ،
بیم هراس در خاطرش نشاند آن خطر ، زودتر او را تعقیب می کند.
“ابو علی سینا“
کسی که به تمرین های بدنی میپردازد به هیچ دارویی نیاز ندارد
درمان او در جنبش و حرکت است.
“ابو علی سینا“
هیچ چیز در دنیا اتفاقی نیست.
“ابو علی سینا“
چیزی که دانش می آراید راستی است.
“ابو علی سینا“
هر که دنیا خواهد ، دانش آموزد
و هر که آخرت خواهد در عمل کوشد.
“ابو علی سینا“
تجربه بالاتر از علم است.
“ابن سینا“
نشان دوست نکو آنست که
خطای تو را بپوشاند ، تو را پند دهد و رازت را آشکار نسازد.
“ابن سینا“
اگر برای یک اشتباه هزار دلیل بیاورید
در واقع هزار و یک اشتباه از شما سرزده است.
“ابن سینا“
اگر میدانستید که یک محکوم به مرگ
هنگام مجازات تا چه حد آرزوی بازگشت به زندگی را دارد
آنگاه قدر روزهایی را که با غم سپری میکنید ، می دانستید.
“ابن سینا“
روزکی چند در جهان بودم بر سرِ خاک باد پیمودم
ساعتی لطف و لحظهای در قهر جانِ پاکیزه را بیالودم
باخرد را به طبع، کردم هَجو بیخرد را به طمع بستودم
آتشی برافروختم از دل و آبِ دیده ازو بیالودم
با هواهای حرص شیطانی ساعتی شادمان بنغودم
آخرالعمر چون سرآمد کار رفتم تخم کِشته بدرودم
گوهرم باز شد به گوهر خویش من از این خستگی بیالودم
کس نداند که من کجا رفتم خود ندانم که من کجا بودم
دل گرچه درین بادیه بسیار شتافت یکموی ندانست ولی مویشکافت
اندر دلِ من هزارخورشید بتافت آخر به کمالِ ذرّهای راهنیافت
تا باده عشق در قدح ریخته اند
و اندر پی عشق عاشق انگیخته اند
با جان و روان بوعلی مهر علی
چون شیر و شکر به هم بر آمیخته اند
بر صفحه چهرها خط لم یزلی
معکوس نوشته است نام دو علی
یک لام و دو عین با دو یای معکوس
از حاجب و عین و الف با خط جلی
کفر چو منی گزاف و آسان نبود
محکمتر از ایمان من ایمان نبود
در دهر چو من یکی و آن هم کافر
پس در همه دهر یک مسلمان نبود
ابوعلی حسین بن عبدالله بن حسن بن علی بن سینا، مشهور به ابوعلیِ سینا و ابن سینا و پور سینا که در غرب از او تحت عنوان اَوی سِنا به انگلیسی: Avicenna نیز یاد میشود زادهٔ ۳۵۹ ه. ش. در بخارا – درگذشتهٔ ۲ تیر ۴۱۶ در همدان) پزشک و شاعر ایرانی و از مشهورترین و تاثیرگذارترینِ فیلسوفان و دانشمندان ایرانزمین است که به ویژه به دلیل آثارش در زمینه فلسفه ارسطویی و پزشکی اهمیت دارد. وی نویسنده کتاب شفا یک دانشنامه علمی و فلسفی جامع است و القانون فی الطب یکی از معروفترین آثار تاریخ پزشکی است.
وی ۴۵۰ کتاب در زمینههای گوناگون نوشتهاست که شمار زیادی از آنها در مورد پزشکی و فلسفه است. جرج سارتن در کتاب تاریخ علم وی را یکی از بزرگترین اندیشمندان و دانشمندان پزشکی میداند. همچنین وی او را مشهورترین دانشمند دیار ایران میداند که یکی از معروفترینها در همهٔ زمانها و مکانها و نژادها است. هم چنین وی در زمره فیلسوفان بزرگ جهان قرار دارد. کتاب قانون ابن سینا در پزشکی به سال ۱۹۷۳ در شهر نیویورک ایالات متحده آمریکا تجدید چاپ گردیده است. آرامگاه بوعلی سینا در میدان بوعلی سینا در مرکز شهر همدان واقع شده است.